55-ste ziekentriduüm

Vandaag ging in de Ruchte het 55-ste ziekentriduüm van start en ons seniorenorkest mocht deze driedaagse openen. Driedaagse? Jazeker, want dat is de betekenis van het woord “triduüm”: een driedaagse periode van gebed en bezinning. Zo, weer wat geleerd!
Onder leiding van onze dirigent Roger Cobben werd de zaal “opgewarmd” met een mooi gespeeld Londonderry Air, ook wel bekend als “Danny Boy”. En de toon was meteen letterlijk gezet: er werd heel oplettend en dynamisch gespeeld en dat wordt dan beloond door de schitterende akoestiek die in de grote zaal van de Ruchte aanwezig is.
“Onze dominee” sprak vervolgens een woord van welkom en merkte fijntjes op dat de fluiten in het orkest het wat moeilijk zouden krijgen, want ze misten er eentje! Nou, bij de baritons was er ook eentje bootje varen, dus hadden wij het ook al warm en toen begreep ik ook waarom mijn jas thuis aan de kapstok was blijven hangen… Ach ja, kan gebeuren, de een heeft gekleurde sokken aan en de ander vergeet zijn jas mee te nemen.
Ook onze andere stukken werden met overtuiging gebracht waarbij de klarinetten in het afsluitende New World Melody, ook met overtuiging, nog even een zelf gearrangeerde maat er tussendoor mixten, maar dat kon de akoestiek in de Ruchte wel aan! 
In haar dankwoord prees de voorzitter Ine Grosfeld ons optreden met de woorden dat ze aangenaam verrast was door het mooie volle geluid van ons orkest, de warme klanken en de gekozen muziekstukken die zeer toepasselijk waren. Nou, die slaan we op en bewaren we in het archief…
Eric Driessen heeft een aantal foto’s gemaakt, ook bovenstaande en de rest wordt opgeslagen in het archief, naast het compliment van Ine Grosfeld, denk ik…