Kiosk te klein…

Met het instrument, de muziekmap en een zak met boterhammen vertrokken we deze zondag (20-07) rond 11.30 uur vol enthousiasme naar het Munsterplein in Roermond. We gingen daar op de kiosk een middagje spelen voor de bijna altijd volle terrassen van de plaatselijke horeca.
We hadden een mooie grote bus (80 zitplaatsen) met dubbele achteras en een over de pensioenleeftijd heen gegroeide chauffeur, die in Someren al vertelde dat hij in Roermond niet bij het Munsterplein kon komen: “zijn bus was te lang”. Nou hebben we allemaal wel eens last van iets wat te lang is of te lang duurt, maar dat heeft ons er nog nooit van weerhouden om ergens niet te kunnen komen en onze eigen trompetterende ex-chauffeur was kort van stof: “onzin, da gi goed”. Maar afijn, de trip naar Roermond voerde over provinciale wegen en nog kleinere binnenwegen, dus de meeste inzittenden kwamen op plaatsen die ze nog nooit eerder hadden gezien. Na wat omzwervingen in Roermond zelf, eerst rechtsaf, toen keren, daarna linksaf (!) stopte de bus op de Minderbroedersingel en konden we in de achtervolging van twee dames die terplekke de weg naar het Munsterplein wel kenden. Het was nog een behoorlijk stukje lopen en dat viel voor enkele mensen niet mee!

Eenmaal op het plein aangekomen zagen we de kiosk, een pronkstuk, goed onderhouden, mooi gedecoreerd met bloemen, een kiosk uit de oude tijd in volle glorie. Maar we konden ook al direct zien dat we met onze 46 aanwezige muzikanten hierop volop plaats tekort zouden komen. “Dan maar op het plein voor de terrassen” werd er besloten, ondanks dat het voorspelde mooie weer het ook al had laten afweten…
Het was behoorlijk bewolkt en toen we gingen opstellen en zitten vielen de eerste miezelregendruppels al. Maar onze dirigent Roger Cobben, onverbiddelijk en doortastend als hij is, nam zijn baton ter hand, sprak met geheven armen indringend de woorden “… en denk eraan wat we afgesproken hebben over de dynamiek …!”, telde af en in een oogwenk werd het Munsterplein gevuld met de dynamische klanken van William Bluehart! Daarmee kregen we “het daarboven” nog niet droog maar toen we “A Salzburger Impression” welluidend en vol overgave hemelwaarts hadden gestuurd, gingen de wolken opzij en werd het droog…
Er werden drie blokken gespeeld en in de twee pauzes werden we voorzien van koffie en drank door personeel in dienst van “het secreet van de Munsterhof, gehuwd met de stier van de “Monsterhof”, althans dat waren de verhalen die na afloop de ronde deden over een paar noorderlingen die het hier in Limburg wel eens zouden regelen… Ha ha, ooit van een “koude kermis” gehoord?

Jammer dat het weer niet zo mee zat en dat de terrassen niet overvol zaten, zoals was voorspeld maar dat weerhield onze halve slagwerkgroep er niet van om aan het eind van het derde blok nog een Spaans showtje op te voeren. De scherpe trom en de bok met castagnetten werden frontaal voor het publiek geposteerd en toen werd het nummer “Spanish Fever” (nogmaals) vol overgave gespeeld. Jammer dat we geen bewegende beelden hebben van die “billenschuddende flamenco danseres” met de castagnetten. En het publiek wist dit enthousiaste optreden wel te waarderen met een flink applaus.
Toen was het weer inpakken geblazen, dezelfde weg teruglopen naar de bus en nu op weg naar huis. Er werd een leuk stukje omgereden via de A73 naar de A2 bij Maasbracht en na de afslag Nederweert ging de bus linksaf, afslag McDonalds…(!) Zou het Bestuur dan toch wat tafeltjes gereserv…. Maar voor die gedachten goed en wel waren afgemaakt was de bus al voorbij gereden en via allerlei smalle puzzelweggetjes met korte bochten (hoezo bus te lang en niet bij het Munsterplein kunnen komen?) kwamen we uit voor de brug naar Ospel… Wat een geluk dat hij toen linksaf ging, richting Someren.
Het was een gezellige middag, een goed optreden en voor herhaling vatbaar, zeker te weten. Alleen nemen we de volgende keer een chauffeur die niet over de houdbaarheidsdatum is…
(De foto’s bij het artikel en in de album zijn van Henk Meeuws, maar ik verwacht er nog veel meer…).