Jubilarissen 2022

Vandaag was het weer de dag van de laatste repetitie in het jaar, met publiek en met huldiging van jubilarissen, gelukkig weer gewoon in ons “clubhuis”. Weet u het nog? De laatste keer was 2020 en toen werden de jubilarissen thuis bezocht en dat had alles met corona te maken. Gelukkig is dat nu niet meer het geval en dus hadden we weer een gezamenlijke feestelijke ochtend die begon met een openbare repetitie.
De dirigent in opperbeste stemming, de muzikanten op het puntje van hun stoel en het publiek met de oren gespitst… Onze dirigent maakte er een echte repetitie van, met stops tussendoor en met uitleg aan de toehoorders: wat is het verschil tussen hard en zacht spelen en waarom betekent de “p” in een muziekstuk “piano” en niet “power” en is de “f” niet van “fluisterend”…

We hebben even wat verschillende genres laten horen, Bella Ciao, de tune van “La casa de papel” en ondanks dat Argentinië gewonnen heeft begonnen we toch met de intro “La Marseillaise” bij “Vive la France”. We lieten ook wat Spaans horen natuurlijk, “Fiesta en el pueblo” waarbij de dirigent het dorp (el pueblo) maar meteen tot stad (la ciudad) promoveerde maar dat was in de muziek zelf toch niet te horen, ze spelen in de stad hetzelfde als in het dorp, nietwaar.
Vervolgens werd met alle overredingskracht geprobeerd een toehoorder op de bok te krijgen maar dat lukte niet; hij was alleen gewend om thuis op z’n poot te spelen… Wel bleek een van onze bassisten bereid om de baton te hanteren bij het laatste nummer en dat ging hem bijzonder goed af: we begonnen allemaal tegelijk maar kwamen ook allemaal gelijk aan bij de laatste noot: chapeau! en einde repetitie. Aansluitend kregen we de verhuizing naar het natte deel van het clubhuis, de bar, waar de koffie al klaar stond met heerlijke stukken vlaai en koek en waar de jubilarissen aan bod kwamen.Voorafgaand aan de huldiging benadrukte onze voorzitter hoe geweldig sociaal ons orkest is, saamhorig, liefdevol, behulpzaam, belangstellend, altijd interesse voor elkaar, een kaartje of briefje of een bemoedigend schouderklopje in gevallen van vreugde, verdriet of bij tegenslag, kortom een schitterende club met een fantastisch thuisfront. We mogen trots zijn op elkaar en dat zijn we!
Er waren vier jubilarissen, allen 12,5 jaar lid van het orkest en ze werden stuk voor stuk in het zonnetje gezet. Een korte impressie:
Jan Cranebroek: euphoniumspeler die gelukkig zijn partijtjes weer mee kan spelen. Jan heeft een wat moeilijke tijd achter de rug maar is bijna weer helemaal op niveau en wat belangrijk(er) is: Jan is ook een enthousiast en trouw lid van de derde helft: proost!
Annie Meeuws: enthousiaste altsax speler, blaasbuurvrouw van de voorzitter en stadsomroeper voor de groep. Ook zij heeft een moeilijke tijd moeten doormaken maar ze kijkt weer vooruit en met goede moed naar de toekomst. Dus op korte termijn zal ze haar taken als hoofdinterviewer voor de PR-commissie en chief contactvrouw voor de outside media wel weer oppakken.
Wil Aarts: speelt al jaren op de tenorsax en muziek is haar grote hobby. Ze heeft een zeer muzikale familie en maakt ook deel uit van een trio, want haar zus en broer spelen ook in ons orkest. Ze houdt niet van vergaderen maar van actie, is creatief, beslist geen digibeet en gaat straks een deel van het secretariaat invullen. Ook is ze vast lid van ensembles die namens het orkest elders optreden.
Nicole Lardinois: een van onze leden met jeugdige uitstraling (opm. red.), tevens bestuurslid die als enige vrouw de rest in het gareel moet houden, dwarsfluiter en ook iemand die van aanpakken houdt en niet van zeuren. Daarom zit ze ook in de Activiteitencommissie en zorgt ze er mede voor dat iedereen netjes in “het pak” zit, inclusief chokers, volgens onze voorzitter een welkome aanvulling op ons uniform ?

Elke jubilaris ontving een Kerstgerelateerd bloemstukje en natuurlijk een welverdiend applaus van alle aanwezigen.
Tot slot werd onze dirigent nog even in het zonnetje gezet. En hij had het verdiend want op het einde van de repetitie had hij ons al onze fout geblazen noten van het afgelopen jaar vergeven en dus kreeg hij ook een mooi kerststuk waarbij tevens de hoop werd uitgesproken dat hij bij ons zijn pensioen gaat halen.
Dat was het weer, iedereen aan de borrel maar ik weet niet wie het licht heeft uitgedaan…