Kringconcert in Helmond

Op uitnodiging van de Senioren Harmonie Helmond (SHH) waren we vandaag op woensdag 19 april te gast in de Geseldonk in Helmond, een wijkhuis met een groot podium met dito zaal, waarin je prima muziek kunt maken. Ook het orkest Vlamo (Vlaamse Muziek Organisatie) uit België was met ons te gast. Dit orkest komt uit de provincie Antwerpen, niet uit de stad dus en heeft haar thuishonk in Lillo, een klein dorp in de buurt van Herentals.
Rond de klok van 13:00 uur werden we allerhartelijkst ontvangen met koffie en een petitfour, opgemaakt met de vlag van SHH. En we herkenden al direct enkele van onzer zuiderburen, want dat waren de mannen die zich al achter een grote “pint” zaten te verkneukelen…

Allereerst werd er onder leiding van Marion van Eijk, dirigent van SHH, gezamenlijk gerepeteerd voor het slotstuk van de dag, Instant Concert. Het viel niet mee om alle muzikanten in elkaar gepropt te krijgen (circa 152) maar uiteindelijk lukte dat toch; weliswaar zat er een sax bariton tussen de hoorns en was een dame met haar fluit verdwaald tussen de mannen met de uitschuiftrombones, maar dat maakte alles alleen maar spannender…
De voorzitter van SHH mocht vervolgens het openingswoordje doen en je kent dat wel, “allemaal van harte welkom” en “zo fijn dat jullie er allemaal zijn” maar zijn statement in dit verhaal was toch wel dat speciaal voor de Belgen gezorgd was voor maar liefst 10 soorten bier!! Nou, dat was niet tegen dovemansoren gezegd, want ook bij die “Ollanders” begonnen al vele oogjes te glimmen!
SHH mocht de spits afbijten, een orkest van circa 40 muzikanten. Ze speelden een afwisselend programma met onder andere een medley van filmmuziek, een 4-delige Notenkrakerssuite waarbij je pas na het vierde deel mocht applaudisseren, overigens met heel mooie fagotstukjes, en het zo bekende verhaal van Petrus die met een Engeltje de bloemetjes gaat buiten zetten. Solisten hadden ze ook in de vorm van een accordeoniste die de Zwarte Zigeuner bespeelde en een zanger die het publiek via de tekst op het grote scherm liet meezingen op zijn Festival der Liebe. Ook een mooie Spaanse dame, La Spagnola, passeerde de revue en opvallend hierbij was dat de, overigens mooi bespeelde, castagnetten bij de toonsoortverandering niet mee moduleerden en toch in de juiste stemming bleven(?); moeten we eens over nadenken…

Na een kwartiertje pauze was het onze beurt. Nou kunnen we hier ons eigen orkest, onder leiding van Roger Cobben en met onze charmante lady speaker gaan zitten ophemelen maar dat moeten anderen maar doen. Maar feit is dat we uitermate gedisciplineerd en met veel dynamiek gespeeld hebben en dus een fantastische uitvoering ten gehore hebben gebracht, om het maar even in stijl te zeggen! Dat was ook een van de opmerkingen van de dirigent van Vlamo, die ons een aanwinst voor dit Kringconcert vond! Zonder iemand tekort te willen doen: de trompetten hebben geschitterd, de hoorns waren fameus, het zwaar koper zorgde voor kippenvel en de rest van de muzikanten deed de nekharen overeind staan! Waarvan akte (!) zegt de met pensioen zijnde jurist dan.

Tot slot: Vlamo uit de provincie Antwerpen, onder leiding van Nico Neyens, een orkest met ruim 70 muzikanten waarvan er nu 64 opgesteld zaten! Hallo, 7 bassen, 7 trompetten met 4 bugels (zijn er samen dus 11) een dubbele rij baritons en de rest opvulling in alle verscheidenheid. En dan te bedenken dat de voorzitter ziek thuis zat, hun gebruikelijk lady speaker geen stem had en beide personen dus moesten worden vervangen door respectievelijk de dirigent en een saxofoniste. Nou, de dirigent deed het prima en de vervangende lady speaker nog beter! Chapeau, dat valt niet mee als je zo maar in het diepe wordt gegooid met een briefje met tekst voor je neus…
Vlamo opende met een stevig nummer Bandology en daarmee was de toon van een groot orkest gezet en waren de eerste pinten eruit geblazen…(haha, moest er toch even bij…). Ook zij speelden verder een zeer afwisselend programma met stukken uit Schotland waarin het herkenbare Highland Cathedral terugkwam, met een pizzicato polka gevolgd door het mooie Gabriëlla’s Song en het bekende Belle of the Ball in een bewerking van Leroy Anderson, de componist van het zo bekende “The typewriter”. En ook zij hadden een solist die een Tribute to Benny Goodman speelde, een schitterende klarinetsolo. En zoals ze begonnen sloten ze ook af met een stevige mars uptempo Jubilissimo.
Ja, bij het begin hadden we natuurlijk niet voor niets gezamenlijk geoefend, dus nu moest het slotstuk komen, gespeeld door alle orkestleden tezamen. En onder leiding van Marion van Eijk ging het dak eraf met Instant Concert in 3 minuten en 10 seconden en wie dat niet gelooft, heeft óf niet goed geteld of kan zijn beklag doen bij Carla Hopstaken!!
Volgend jaar doen we dit met z’n drieën over en dan spelen we in België.
Er is een fotoalbum aangemaakt.met foto’s die ik van verschillende kanten kreeg toegestuurd.