The notes my friend, are blowing in the wind…

Deze titel was toch wel het kenmerk van de optredens op Eerste Pinksterdag, samen met de Jazz academie van Somerens Lust onder leiding van Kees Kes. Zij speelden als eerste voor twee volle terrassen en konden genieten van een stralend zonnetje en niet te veel wind. En gelukkig voor hen werd dit orkest versterkt met microfoons waardoor het geheel toch goed te horen was.

Zoals de naam al doet vermoeden speelden zij leuke “jazzie” nummers en natuurlijk mag dan een zangeres niet ontbreken. Zij zong voornamelijk “easy jazz”, goed in het gehoor liggende langzame nummers die een beetje blues-achtig klinken, zoals “Cry me a River” en “Georgia on my mind”. Verschillende muzikanten mochten in diverse nummers ook nog eens soleren en dat ging allemaal prima. Een goed optreden.
Ondertussen waren we een uurtje verder, was de wind wat actiever geworden(!) en was de beurt aan ons, Seniorenorkest Groot Someren onder leiding van Roger Cobben. We waren niet compleet want acht van onze muzikanten hadden andere verplichtingen of bezigheden. En dan wordt het ook worstelen met het plaatsen van 43 stoelen… In eerste instantie vormden de blazers een soort kopgroep voor de slagwerkers met een flink afstandsverschil, maar na enig roepen werd het orkest toch in elkaar geschoven. Dat moet ook wel want anders hoor je elkaar niet en zeker niet met de opgestoken wind. En dat bleek later ook wel toen de Best Songs Ever hun naam geen eer aan deden! Misschien hadden we beter “Hoe sterk is de eenzame blazer die krom gebogen over zijn muziekstuk, tegen de wind, zichzelf een weg baant” kunnen spelen.  Maar alle andere stukken liepen prima, ondanks de wind, en “je moet er vanuit gaan en na afloop ook vaststellen dat het publiek heeft genoten”, aldus Olga en die kan het weten! (foto: Eric Driessen – zie ook zijn foto’s in de album).