Vandaag, zondag 24 maart, reisden we van de Peel naar de Kempen voor een uitwisseling met het Kempisch Senioren Orkest. Onze chauffeur Wouter stuurde ons met zijn luxe touringcar naar Lierop om daar ook de laatste laatkomer in te laden, waarna het linea recta doorging naar de Multi Functionele Accommodatie (MFA) in Hapert, een prachtig verbouwde kerk met aanbouw in het centrum van het dorp.

Als eerste zou het Kempisch Seniorenorkest optreden in de grote zaal, die helemaal vol zat en dat zijn bijna 350 zitplaatsen. In het openingswoordje van hun voorzitter kondigde hij hun “lenteconcert” aan met kieviten, blaadjes aan de bomen, dansende koeien in de wei en dat we achterover moesten gaan hangen zodat we ze konden zien vliegen…

Het orkest startte met een leuke Riviera Mars, gevolgd door aankomst van een tot in de puntjes “gekuist” (we zitten hier vlakbij de Belgische grens) marineschip in drie delen: The Admiral Spirit. Dat ook dit orkest internationaal speelt bleek wel uit de volgende nummers: een Spaanse mars El Córdobes, het bekende Klezmer Carnival en de overbekende Bohemian Rhapsody, gevolgd door een rustig stukje Egerländermuziek en een flashback uit de jaren 80 van vorige eeuw.

Opvallend was dat de nummers door een van de orkestleden prachtig, humoristisch en somtijds op hilarische wijze aangekondigd werden, want wie had nou nog niet gehoord van “Jo Koeker” en het mooie muziekstuk “De ei of de tieger”.

Nadat ook hun dirigente Christianne Manders-Celis in het zonnetje was gezet en iedereen nog eens uitleg had gekregen over haar taken, sloot het orkest hun bijdrage af met de mars Olympica.

In de pauze werden er lotjes verkocht en ook onze aanhang spendeerde een aardig vermogen aan deze loterij, in de hoop met een aantal prijzen naar huis terug te kunnen keren, maar daarover later meer. Eerst moesten wij nog onze muzikale bijdrage leveren.
Als eerste werden de gordijnen op het podium aan de achterkant opengeschoven zodat in ieder geval het slagwerk niet zo gedempt zou worden en het geluid goed de ruimte in kon.

We startten met onze lekkere Marcia Gloriosa gevolgd door The Queen of the Dolomites. En toen kwam de vuurproef: The Lion King… Iedereen zat op het puntje van z’n stoel en het verliep dan ook prima, zelfs de tweede achtste noot in maat 119 werd kort gespeeld!
Ondertussen kondigde onze voorzitter telkens zeer taalgevoelig onze nummers aan: Just a Closer Walk with Thee (spreek uit als “die”), Bella Ciao en La Vita è Bella en dit laatste nummer werd weer eens voortreffelijk uitgevoerd door onze fluitisten met de altsaxen in de begeleiding. Ondertussen werd er ook nog wat reclame gemaakt voor Netflix en een film over een Joodse vader met kind, waarna we met Sway, Heal the World en Songs of the Sea naar het einde toewerkten. En wat konden we lekker stampen op die houten vloer van het podium…
En omdat het publiek wat extra verwend mocht worden speelden we als toegift nog het feest in het dorp: Fiesta en el Pueblo.

Voordat we gezellig gezamenlijk gingen borrelen werden de winnende lotjes bekend gemaakt… Wat een deceptie, geen enkel lid van ons orkest noch iemand van onze aanhang won een prijs. Ja, een oud bankmedewerker uit onze fanclub had vijf euro verdiend, zei hij, omdat hij maar voor vijf euro lotjes had gekocht in plaats van voor tien euro… Snap je nou waarom die banken zoveel geld verdienen!!