Blauwe Korenbloemen en smalle deurtjes
Even vrolijk als altijd vertrokken we vrijdag 14 januari naar de Seniorenbeurs op Koningshof in Veldhoven. Bij het clubhuis werd het instrumentarium in de bus geladen, inclusief pauken en grote trom. Seniorenorkest Groot Someren was speciaal uitgenodigd en we moesten daar drie keer 45 minuten spelen. Koningshof is een enorm complex en we hadden dan ook heel wat meters af te leggen met onze instrumenten naar kamer 54. Het slagwerk werd met vereende krachten in een keer naar het podium gebracht en daar aangekomen vielen we binnen tijdens een optreden van de Kersenhoedjes uit Mierlo, een groot dameskoor dat de meest tranentrekkende smartlappen breed glimlachend ten gehore brengt, onderwijl zwaaiend met een blauwe korenbloem of rode roos, afhankelijk van het liedje. Tja en als je dan binnenkomt tijdens Blauwe Korenbloemen dan vraag je je toch even af of je al wel tot deze doelgroep behoort… voor de meesten van ons pas over 20 jaar, denk ik. Afijn, om 12.00 uur waren wij aan de beurt en onze Russische Mars Nostalgia deed het rijkelijk aanwezige publiek even schrikken en iedereen was klaar wakker! We hebben onze drie kwartier met genoegen vol gespeeld met hier en daar een misser maar dat was voor de meeste hoorapparaten niet merkbaar(!). Toen vlug een kop soep en een broodje en de beurs op. Tussen de standjes met rollators, 3-D kaarten en soortgelijke prullaria, overmaatse onderbroeken en breiwerken, troffen we zo hier en daar toch iets interessants aan, zoals een paar heerlijke massagestoelen en wat standjes met worst en andersoortige vleeswaren uit Spanje en Italië. En natuurlijk ontbrak ook de seniorensnoephoek niet met ijsjes en chocolade.
Terug naar het podium waar we weer op konden nadat Jantje bij de Muur van het Oude Kerkhof was opgestegen naar zijn “moesje” in de hemel, omdat vader haar niet wakker kon krijgen??? Snap je het nog? Dat was weer zo’n smartlap van de Kersenpetjes…
In ons tweede blok hebben we de zaal even laten horen dat we behalve opera’s en serenades ook lekkere marsen, dixieland en polka’s kunnen spelen. De zaal zat dan ook volledig vol. Vervolgens weer de beurs op om te ontdekken of er nog andere interessante standjes waren maar behalve hoge bedden, makkelijke pannen, nieuwe gebitten zonder kleefpasta, kniekousen en wat reisbureaus was er niet veel spannends meer. Om 16.30 uur mochten we beginnen met het afsluiten van de dag. En weer stonden de Kersenmutsen op het podium met “Huilen is voor jou te laat”. Je zou er de tranen van in je ogen krijgen, maar nadat wij onze nummers gespeeld hadden was iedereen weer blij van geest! Toen terug naar de bus, die gruwelijk ver weg stond…
Bleek dat De Wit een dubbeldekker had gestuurd die niet onder de takken doorging en de bochten op het terrein niet kon maken vanwege allerlei paaltjes, aldus de chauffeur! Maar het ergste moest nog komen: hadden we dat hele stuk vanaf het gebouw naar de bus gesjouwd met het zware slagwerk en toen bleek dat van deze “grote” bus de deuren van de laadruimte te smal waren om de pauken en grote trom te kunnen meenemen… Dus alles moest weer terug gesjouwd worden! Plannen is niet moeilijk maar plannen en nadenken tegelijk kennelijk wel! Maar oké, we halen zelf onze spullen wel op en we zijn weer even vrolijk naar huis gegaan als we ’s morgens zijn vertrokken. Kijk bij de Fotoalbums naar een korte reportage van Rob Caljouw, “Koningshof”.
Terug naar het podium waar we weer op konden nadat Jantje bij de Muur van het Oude Kerkhof was opgestegen naar zijn “moesje” in de hemel, omdat vader haar niet wakker kon krijgen??? Snap je het nog? Dat was weer zo’n smartlap van de Kersenpetjes…
In ons tweede blok hebben we de zaal even laten horen dat we behalve opera’s en serenades ook lekkere marsen, dixieland en polka’s kunnen spelen. De zaal zat dan ook volledig vol. Vervolgens weer de beurs op om te ontdekken of er nog andere interessante standjes waren maar behalve hoge bedden, makkelijke pannen, nieuwe gebitten zonder kleefpasta, kniekousen en wat reisbureaus was er niet veel spannends meer. Om 16.30 uur mochten we beginnen met het afsluiten van de dag. En weer stonden de Kersenmutsen op het podium met “Huilen is voor jou te laat”. Je zou er de tranen van in je ogen krijgen, maar nadat wij onze nummers gespeeld hadden was iedereen weer blij van geest! Toen terug naar de bus, die gruwelijk ver weg stond…
Bleek dat De Wit een dubbeldekker had gestuurd die niet onder de takken doorging en de bochten op het terrein niet kon maken vanwege allerlei paaltjes, aldus de chauffeur! Maar het ergste moest nog komen: hadden we dat hele stuk vanaf het gebouw naar de bus gesjouwd met het zware slagwerk en toen bleek dat van deze “grote” bus de deuren van de laadruimte te smal waren om de pauken en grote trom te kunnen meenemen… Dus alles moest weer terug gesjouwd worden! Plannen is niet moeilijk maar plannen en nadenken tegelijk kennelijk wel! Maar oké, we halen zelf onze spullen wel op en we zijn weer even vrolijk naar huis gegaan als we ’s morgens zijn vertrokken. Kijk bij de Fotoalbums naar een korte reportage van Rob Caljouw, “Koningshof”.