We hadden vandaag, 17 juli 2023, weer eens een optreden in de buitenlucht en wel in een museum waar de oude ambachten vanaf de Middeleeuwen in beeld worden gebracht. Geen wonder dat ze dan voor een seniorenorkest kiezen voor de bijpassende muziek, nietwaar. We zaten in Melderslo, een klein plaatsje dat terug te vinden is op de plattegrond van Limburg in de buurt van het meer bekende Swolgen en Lottum…

De ontvangst met koffie, een polsbandje en twee plastic munten was prima geregeld waarna iedereen met medeneming van zijn of haar stoel een plaatsje kon zoeken voor de fuchsia koeienkonten in de hoek op het plein. Na een goed georganiseerde stoelendanspuzzel zat het orkest uiteindelijk in formatie en kwam plots de noodmelding vanuit het zuiden dat tussen kapsalon Antoinette en bakkerij Lei Schreurs in Swalmen de tunnel in de A73 was afgesloten waardoor onze dirigent vertraging aan het opbouwen was…

Geen nood, we hebben een prima reservedirigent en om te voorkomen dat het publiek onrustig zou worden, werd onder zijn leiding enthousiast gestart met het eerste nummer “Bella Ciao”. Gelukkig, en niets ten nadele van onze reservedirigent, verscheen kort voor de geplande pauze de maestro zelve, met extra muzikant, waarna de rest van de uitvoering als vanouds en vertrouwd werd voortgezet. En ook toen hadden we een reserve nodig, namelijk de ene Jan die de andere Jan moest vervangen voor de solo van “I dreamed a dream” en dit geweldig deed zodat we met een prima gevoel de pauze in konden.

In die pauze konden we ons tegoed doen aan gratis polsbandkoffie en -thee alsmede aan munten kostende dranken en Limburgse vlaai op het terras van het restaurant en tijdens dat oponthoud konden we genieten van de complimenten van de bezoekers over het eerste deel van onze uitvoering .

Deel twee kreeg en speciaal karakter omdat er weer een extra dirigent werd ingezet, nou meer werd uitgedaagd… Na wat aandringen en “wie durft” kwam een van onze fans naar voren (zie foto) en al zwaaiend, quasi in de muziek bladerend en verder streng kijkend verzorgde hij een absoluut verdienstelijk optreden; we zetten hem op de reservebank…
En toen ons laatste nummer was gespeeld (dachten we) ontstond er onrust in het publiek want ze riepen “bies – bies” en “wie wand moor” en “tzoegabe – tzoegabe” of zoiets. Toen hebben we alsnog een keertje “Zwaaien” gespeeld, was de rust weergekeerd en konden we inpakken…