“JAM van den EDAH, plek plek…”

Als de jaarlijkse fietsdag weer is aangebroken staan we om 10.00 uur bij ons clubhuis aangetreden met 47 personen, waarvan 14 met echte fietsen; die zijn namelijk eerder geteld dan de met batterijkracht voortgestuwde overige 33 exemplaren en ik vraag me af of we dit nog wel een fietsdag moeten blijven noemen want het lijkt ondertussen meer op een Duracel gezelligheidsritje. Maar aangezien de meesten nog zonder zijwieltjes rijden, houden we het nog maar op een “fietsdag”.
De club is zo groot dat er in twee groepen gereden moet worden, anders zouden er files kunnen ontstaan bij het oversteken van wegen! En welke kant denken jullie dat het weer inging? Inderdaad, Lierop en dan verder richting Helmond. Na Lierop wordt onder de A67 doorgereden en sommigen gaan dan al uit het peloton naar voren omdat ze bij de brug over het Eindhovens kanaal de eerste punten willen binnenhalen voor de bolletjestrui. Die trui is er uiteindelijk niet gekomen maar wel Bolletje! Want na voor sommigen wat hevige beproevingen voor het zitvlak en ondergelegen edele delen kwamen we aan bij het EDAH-museum boven de Albert Heijn in Helmond. De fietsen op een rij tegen de muur, poorten dicht en op slot (we zijn in Helmond…) en dan naar boven naar het museum. We worden ontvangen met koffie en koek en dan in drie groepen verdeeld. We moeten namelijk twee zalen bezoeken en een film bekijken.

Het is allemaal heel interessant om weer eens geconfronteerd te worden met vroeger, met voor de meesten van ons de naoorlogse jaren. Met een met de hand geschreven boekhouding, met ouderwetse melkkannen en melkflessen, de Sunlight zeep, de Cross sigaretten en de knopenpot, de ouderwetse toonbanken met dito weegschalen, vleessnijmachines en kassa’s. Er hing zelfs nog een prachtige foto uit de dertiger jaren van slager Hendrik Hagelaar met zoon Lucien en van nog veel meer bekende Helmonders die vroeger EDAH producten verkochten. Reuze interessant, zeker voor de mensen die Helmond goed kennen of gekend hebben. Tussen de rondleidingen door hebben we pauze en kunnen we onze meegebrachte lunch verorberen en je wilt niet weten hoeveel gebakken eieren op brood daar tussen zaten…
Kennelijk had iedereen gerekend op het moeten nuttigen van “krachtvoer” want na het museum ging het richting verzamelplaats aan een onbekende bosrand aan het eind van een immens industrieterrein, waar we werden voorzien van frisdrank, bier en wijn door de Audi catering car. De route daar naartoe was weliswaar vlak maar het was warm en benauwd en we reden continu tegen de wind in en dat was voor 14 personen minder prettig… Groep twee werd bovendien nog gehinderd door een leeglopende slagwerker die normaliter tempo houdt of zelfs versnelt maar nu vertraagde(!). Maar er zijn ook echte plekkers onder ons, dus het lek werd nogal eens vlug gevonden en dat zonder een bak water, want een van de ‘monteurs’ meldde vol trots: “ik vuul het goatje bloaze…” (Vertaling: “Ik heb het lek gevonden”).
En we moesten weer verder, weer tegen de wind in die maar niet bij wilde draaien en via een flinke omweg langs Ommel landden we tenslotte in Lierop, het eindstation. We stonden bij de eerste Indoor Curlingbaan van Europa en werden allerhartelijkst ontvangen door Petra en Pleun, onze gastvrouwen.
Nadat iedereen zijn lichaam weer enigszins in de plooi had geschud en aan de koffie of aan het eerste biertje zat, kregen we uitleg van het spel en was het de bedoeling dat we een kleine competitie gingen spelen. En dat was leuk, heel erg leuk. De zadelpijn was snel vergeten en er werd volop en met overgave met de curlingstenen gegooid. En dat was natuurlijk wel plezierig voor de niet toevallig aanwezige fotograaf van het Eindhovens Dagblad die vandaag foto’s kwam maken; de Indoor Curlingbaan was pas een week open en de fotograaf had “volk” nodig om leuke plaatjes te schieten. En wat is er nou beter volk dan wij met z’n allen, nietwaar?
Ondertussen werd er een heerlijke borrel gedronken en na verloop van tijd werd het warm en koud buffet opgediend, een culinair hoogstandje dat met veel smaak werd verorberd. Rond 21.30 uur kwam er langzaam een einde aan dit gezamenlijk uitje en werd het laatste stukje naar huis gefietst.
De activiteitencommissie, ditmaal versterkt met power woman “Mientje”, is er andermaal in geslaagd een schitterende en verrassende dag te verzorgen. Kijk de foto’s nog eens na en haal daarbij uw eigen herinneringen op; dit is maar een klein epistel voor belangstellenden die overwegen om ook muziek te komen maken bij deze oergezellige club!
(De eerste foto’s zijn binnen van Koos en Annie).