Willingen 9-12 augustus 2009

Zondag vertrekdag

Onder een stralend zonnetje verzamelden we allen rond 09.30 uur bij ons repetitielokaal waar onze witte tornado van de Wit Reizen al gereed stond. De uniformen werden op de achterbank gelegd en de bassen werden daarbovenop gedeponeerd om het zaakje stabiel te houden, aldus onze laadmeester. Ondertussen konden de meesten genieten van het door onze beheerder Hans verzorgde kopje koffie. We weten niet of er nog iemand een traantje moest wegpinken maar bij het wegrijden van bus zwaaide iedereen ons enthousiast uit…De bus maakte nog een extra rondje Someren om onze Beschermvrouw met partner thuis op te halen, een service die alleen aan hen is voorbehouden! En toen op naar de A67. Eenmaal op de autoweg bleek onze voorzitter er toch nog enigszins bij te zijn want hij had een leuk stukje proza voor ons meegegeven. Ton en Ineke: bedankt.Hoe we verder zijn gereden?

Het leek wel de fietstocht naar Meijel met al haar omwegen want niemand weet hoe we bij onze eerste rustplaats zijn gekomen. Kennelijk had het iets te maken met een wegopbreking bij Essen volgens onze chauffeur maar wij denken dat hij zijn uren moest maken. Om 12.00 uur stonden we echter op een grote parkeerplaats in de buurt van Dortmund en konden we gaan lunchen. Deze rustplaats bleek een zeer goede keuze want wat het eten betreft was er voor iedereen volop keuze.Daarna weer instappen voor de laatste etappe en ook dat ging niet zonder omwegen want in de buurt van Winterberg bleek er een zoveelste wegomleiding te zijn. Op zich niet zo erg want we konden nu genieten van mooie uitzichten in het Mittelgebergte.Ruim op tijd, rond 15.00 uur, stond de bus voor ons hotel Willingerhof. Eveneens een prima keuze zoals later bleek. We werden gastvrij onthaald en onze kamers waren alle al toegewezen zodat de sleutels in de bus konden worden uitgedeeld. De middag was vrij, dus enkelen gingen het stadje in maar de meesten kozen toch voor het terras met een koud drankje.
Om 17.45 uur was de officiële ontvangst met champagne. Onze gastheer, getooid met bolhoed, begroette ons met een orgeltje uit de jaren twintig waarop hij Tulpen uit Amsterdam ten gehore bracht terwijl een van onze dames de orgelmarionette op indrukwekkende wijze imiteerde…
De vicevoorzitter trachtte ondertussen in allerlei talen, waaronder het “Zummers” te verduidelijken wat de gastheer vertelde en soms lukte dat heel aardig…
Het was al ruimschoots 18.30 uur geweest toen we konden aanschuiven aan het diner. En het was bijzonder lekker. Wat we hebben gegeten weten we niet precies maar nogmaals, het smaakte bijzonder goed.Onze instrumenten waren alle achtergebleven in de bus maar die bleek ruim een kilometer verderop heuvelopwaarts te staan… Onze vicevoorzitter zag hierin een mogelijkheid om in het Guiness Book of Records te komen door iedereen opdracht geven na het diner zijn of haar toeter te gaan halen… Nou Dulf, bedankt (!) maar we hebben het gehaald. En sommigen bleken zo blij te zijn dat ze hun instrument weer in de hand hadden dat ze spontaan vanaf hun balkon trachtten een aubade ten gehore te brengen! We hebben ze maar vlug uitgenodigd voor een glas bier…En nu zit iedereen dus weer aan de borrel en gaat dit redactieteam MoMo het gezelschap versterken. Kijk alvast in de album voor wat foto’s en tot morgen.

Maandag, ons eerste optreden.

Na een gedegen heerlijk Duits ontbijt werd de bus van de berg gehaald en gingen we naar het plein midden in het dorp voor ons eerste concert. Ondanks de sombere voorspellingen bleken de weergoden ons bijzonder gunstig gezind; een lekkere temperatuur, droog en wat bewolkt. Er waren behoorlijk wat toeschouwers maar toen de muzikanten na het eerste nummer opkeken bleek het hele plein zowat vol te staan met belangstellenden. Hierbij was ook een grote groep jeugd afkomstig uit het Belgische Roeselare en zij bleken wel een erg enthousiaste groep te zijn. Zij dansten spontaan een rondedans op het ene nummer en bij het spelen van een Spaans nummer riepen ze uit volle borst het bekende olé! Na amper vijf nummers riepen ze al “we want more” en dat hebben ze ook gekregen. Een van de “meiden” bleek jarig te zijn en zij kreeg dan ook een serenade onder luid applaus van alle andere aanwezigen. Verder hebben we voor deze club ons Juniora gespeeld waarbij een van de kinderen het dirigeerstokje kreeg en het presteerde om ons allemaal gelijktijdig te laten eindigen. Het was een hele happening en iedereen straalde dat ook uit. Kijk maar eens naar de foto van onze blonde drummer en onze jongste toeschouwer onder het standbeeldje die absoluut weigerde om met zijn opa verder te wandelen…Eigenlijk was het jammer dat het concert er zo snel opzat maar dat was mede een gevolg van het tempo dat onze dirigent zo af en toe hanteerde. We zijn nog nooit zo snel in Bohmen geweest en het Spaanse temperament in sommige nummers was furieus!
Toen was het tijd voor de lunch en daarna zijn we met de bus naar de gondels gegaan om ons te laten ophijsen naar het hoogste punt in de omgeving. Daarboven bleek ook nog een toren te staan en die hebben enkelen dan ook nog maar eens beklommen. Jammer dat de lucht toen wat betrokken was waardoor het uitzicht enigszins werd belemmerd. Daarna weer terug naar ons vertrouwde terras bij het hotel voor wijn en bier en daarna het overheerlijke diner.
Morgen gaan we weer verder want het redactieteam MoMo gaat zich nu aansluiten bij de borrelaars… Bis Morgen.

Dinsdag, laatste concertdag.

Da sind wir wieder… na een avondje flink doorzakken in de bar van het hotel. Maar de grootste sportievelingen ofwel misschien de mensen met de grootste kater lagen vanmorgen al om 07.00 uur in het zwembad. Het regende behoorlijk en na het ontbijt kon men een bezoek aan de plaatselijke glasblazerij brengen of gaan luisteren naar de Kurgarten Kapelle. ’s Middags werd het diner opgediend omdat we om 15.00 uur zelf moesten optreden in het park en het zou een latertje worden vanwege verschillende optredens. Daarom leest u dit verslag ook wat later dan gebruikelijk.
Gelukkig klaarde het weer op en zelfs de zon liet zich zien. Het is bijzonder jammer dat onze voorzitter er niet bij was, maar de vicevoorzitter bleek een waardig vervanger. Hij had zich uitstekend voorbereid en presenteerde ons optreden zelfs in het Duits. Dulf, Chapeau!

Dit keer duurde het concert wat langer omdat de verschillende tempo’s kordaat werden uitgevoerd! En bovendien hadden we twee verstekelingen aan boord die een aangename versterking vormden. Het waren de zusjes Alexandra en Sabrina, dochters van onze gastheer en gastvrouw. Na ons optreden was het tijd voor de broodjes Bratwurst en Steak, alsmede voor het heerlijk koude biertje of wijntje. Zoals u op de foto’s kunt zien werd er volop gegeten en gedronken.De Blaskapelle Wilingen heeft waarschijnlijk nog nooit zo’n enthousiast publiek gehad als vandaag! Tijdens hun optreden werden zij diverse keren vocaal ondersteund door ons voltallige orkest omdat ze voor ons verschillende herkenbare nummers speelden. Wat denkt u bijvoorbeeld van de Tiger Rag en de Trompeten Echo… En bij een stevige Duitse mars kregen we een spontaan solo majorette optreden vergezeld door een stram in de mars lopende tamboer maître… Wat hebben we gelachen! Kijk maar eens naar de foto. En over foto’s gesproken: we hebben diverse fotografen in ons midden maar maakt u zich geen zorgen, alle foto’s worden verzameld op een CD.
Morgen hebben we nog een verrassing maar daarover hoort u later meer. Wel kunnen we alvast verklappen dat we morgen de Warsteiner Bierbrouwerij gaan bezoeken en dat we daarna pas naar huis komen.
Ondertussen zult u nou eindelijk wel eens willen weten wie er verantwoordelijk waren voor het schrijven van de teksten en het plaatsen van de foto’s: het redactieteam MoMo – zie foto.

Woensdag, terug naar NL

Na weer een uitgebreid avondje barzitten met veel hilariteit was het vandaag vertrekdag. Maar het was ook een speciale dag want een van onze meereizende dames was jarig. Bij het ontbijt werd deze 60-jarige met ruim 24 jaar extra levenservaring dan ook spontaan toegezongen en daarna werd ze samen met haar man op slinkse wijze afgevoerd naar een koffieadres. Bij hun terugkomst bij het hotel werden ze verrast door het hele orkest dat buiten klaar stond achter een muur voor een korte serenade, waarbij ook een cadeautje werd aangeboden. De jarige was bijzonder aangenaam verrast maar dat was ook de bedoeling.Vervolgens werden de koffers en instrumenten in de bus geladen en na een hartelijk afscheid van onze gastvrouw en gastheer met personeel reden we naar de Warsteiner Bierbrouwerij. We kregen daar een uitgebreide rondrit over en door dit uiterst moderne fabriekscomplex en we hebben nog nooit zoveel bier bij elkaar gezien! Je kreeg er gewoon dorst van. Na afloop van de rondleiding konden we dan ook ons eigen biertje tappen in een mooie Warsteiner bierpul.
Daarna weer de bus in want we hadden nog ruim 250 km voor de boeg. Gedurende de terugreis regende het voortdurend maar onze chauffeur Arjan loodste ons probleemloos tussen de Duitse files door en rond 20.00 uur stonden we weer in Someren waar het weer helemaal opgeklaard was, maar hoe kon dat ook anders bij thuiskomst van zo’n club!
Het was een fantastische reis, we hebben goed gemusiceerd, lekker gegeten, veel gedronken en gruwelijk veel plezier gehad. Organisatie bedankt en we kijken al uit naar onze volgende trip!
Mo(Mo)