In memoriam Wiel Tinnemans (1921-2012)

Tijdens een druk bezochte uitvaartmis hebben we op 11 april 2012 afscheid genomen van Wiel Tinnemans, een van de oprichters van ons orkest. Onder leiding van onze nieuwe dirigent Roger Cobben hebben we bovendien de eer gehad om de H. Mis muzikaal te mogen opluisteren. Het was een mooi afscheid waarbij door onze voorzitter de volgende woorden zijn gesproken:

“Beste Wiel,

De vorige keer dat wij in vol ornaat voor jou zijn aangetreden was het een feestelijke gebeurtenis. Ter gelegenheid van jouw 90ste verjaardag hebben wij jou toen in Sonnehove een welverdiende serenade gebracht. Voor jou en de vele aanwezigen daar een complete verrassing. Ons optreden deed je veel plezier, maar maakte ook de nodige emoties bij je los. En dat is natuurlijk geen wonder, want het Seniorenorkest Groot Someren heeft een belangrijke rol in jouw leven gespeeld. Je was in 1991 één van de initiatiefnemers voor de oprichting van het orkest en je had vanuit je muzikale achtergrond en kennis een belangrijke rol in de keuze van de muziekstukken.
Je wist heel duidelijk wat voor een orkest het Seniorenorkest moest gaan worden: “geen veredelde boerenkapel,” maar een orkest met enthousiaste muzikanten die graag hun talenten wilden botvieren op verschillende muziekstijlen. Je was dan ook een kritisch lid van de muziekcommissie, maar dat werd positief gewaardeerd, want iemand als jij, die al meer dan 75 jaar met allerlei facetten van de muziek te maken heeft gehad, weet waar hij het over heeft.

Wiel heeft nadrukkelijk zijn stempel gezet op ons orkest. Als saxofonist kwam zijn muzikaal talent duidelijk naar voren. Ook als dirigent wist jij, als het nodig was, het orkest naar je hand te zetten. Maar ook wist je je kennis op een sympathieke manier over te dragen op muzikanten, als je dacht dat dingen misschien nog beter konden. Kwaliteit stond bij jou voorop. Ik weet nog dat ik van jou een muziekboek kreeg, zodat ik allerlei toonladders maar eens moest gaan oefenen. Ik denk dat jij al snel in de gaten had, dat ik het nodig had.
Zonder te overdrijven, mag ik zeggen dat jij na al jouw muzikale omzwervingen bij de diverse muziekgezelschappen, met hart en ziel lid bent geweest van jouw Seniorenorkest. Wat was het dan ook jammer dat je de laatste jaren niet meer hebt kunnen meespelen. Jouw prioriteiten kwamen anders te liggen door de ziekte van jouw geliefde An, die jouw voortdurende zorg nodig had. Daarom heb ik zelf helaas nooit samen met jou mogen spelen. Gezien je reputatie had ik dat graag gedaan, want ik had ongetwijfeld veel van je kunnen leren.
En vandaag geen feestelijke gebeurtenis zoals vorig jaar, maar een afscheid. Een afscheid van een man die wij niet zullen vergeten. Terecht hebben wij tijdens het 20 –jarig jubileum vorig najaar, waarbij jij als jubilaris nog aanwezig was, jouw grote verdiensten voor het Seniorenorkest nog eens gememoreerd.
Het was jouw uitdrukkelijke wens, dat wij vandaag jouw afscheid met toepasselijke muziek zouden omlijsten. Voor ons is dit een grote eer en ook een manier om te laten zien hoe zeer wij jou in al die jaren hebben gewaardeerd. Als muzikaal talent , maar zeker ook als mens heb jij bij ons een onuitwisbare indruk achtergelaten.
We gaan in jouw geest verder, want dat zou je willen. Tijdens een interview zei je vorig jaar immers: “Ut is een skon orkest en ze zijn goe bezzig”! Dat je dat nog eens extra hebt willen onderstrepen, door jouw saxofoon en je klarinet aan het orkest te schenken, vinden wij een heel bijzonder gebaar!
Wiel we zullen je missen. Bedankt voor alles en voor wie je was”.