Europarlement Brussel
Met een exclusief TV-optreden, voor de Italiaanse RAI-UNO op het ‘Place du Luxembourg’ voor het Europarlement (EP) in Brussel, kan het seniorenorkest, o.l.v. Willie van Bakel, weer een ultieme score bijschrijven op haar lijst met inmiddels vergaarde roem! Berlusconi zal ervan smullen maar dat deed hij toch al…
De dag begon in onze inmiddels van Koningshof bekende dubbeldekker van ‘De Wit Reizen’, gevolgd door de eveneens zo bekende “instrumentenwagen” van ‘Autobedrijf Stienen’. Samen op weg naar Brussel voor een bezoek aan het EP en de uit onze regio afkomstige vertegenwoordiger Toine Manders, gevolgd door een concert in de open lucht.
De weersvooruitzichten waren niet denderend maar je krijgt wat je verdient zullen we maar zeggen. Gelukkig was onze Beschermvrouwe ook aanwezig dus eigenlijk scheen de zon al, kunnen we wel stellen.
In Brussel werden we allerhartelijkst ontvangen door de rechterhand van onze VVD-parlementariër, de duizendpoot Kim met in haar kielzog Gijs en zij leidden ons via allerlei poortjes naar het hart van het EP, de plenaire vergaderzaal. Kim gaf daar vervolgens uitgebreid uitleg over de samenstelling van het parlement en haar talloze werkzaamheden. Het EP, ingesteld in 1952, vertegenwoordigt thans bijna een half miljard Europeanen uit 27 landen en bestaat nu uit 736 afgevaardigden. Nederland bezet hiervan 26 zetels. Er werken ongeveer 5 ½ duizend mensen waaronder een groot aantal simultaantolken die tezamen 23 talen spreken…
De weersvooruitzichten waren niet denderend maar je krijgt wat je verdient zullen we maar zeggen. Gelukkig was onze Beschermvrouwe ook aanwezig dus eigenlijk scheen de zon al, kunnen we wel stellen.
In Brussel werden we allerhartelijkst ontvangen door de rechterhand van onze VVD-parlementariër, de duizendpoot Kim met in haar kielzog Gijs en zij leidden ons via allerlei poortjes naar het hart van het EP, de plenaire vergaderzaal. Kim gaf daar vervolgens uitgebreid uitleg over de samenstelling van het parlement en haar talloze werkzaamheden. Het EP, ingesteld in 1952, vertegenwoordigt thans bijna een half miljard Europeanen uit 27 landen en bestaat nu uit 736 afgevaardigden. Nederland bezet hiervan 26 zetels. Er werken ongeveer 5 ½ duizend mensen waaronder een groot aantal simultaantolken die tezamen 23 talen spreken… Na de gedegen uitleg van Kim verscheen Toine zelf om ons deelgenoot te maken van het belang van het EP en om te vertellen over resultaten die in de loop der jaren al zijn bereikt. Wat te denken van onze open grenzen, het vrije handelsverkeer tussen landen, de euro waardoor er niet meer gewisseld hoeft te worden en goedkeuring van producten die voor heel Europa geldig is?
Toine zelf is gespecialiseerd in de interne markt en probeert bijvoorbeeld allerlei standaardisaties door te voeren. Een mooi voorbeeld hiervan is dat sinds januari 2011 alle nieuwe mobile telefoons, ongeacht het merk, dezelfde oplaadstekker hebben. Of zijn huidige streven voor een Europees rijbewijs met leeftijdgrens voor het besturen van landbouwvoertuigen op alle openbare wegen in heel Europa…
Kim en Toine hebben een dik uur gevuld met hun uitleg en verhalen en het was voor iedereen uiterst interessant. En na een korte discussie over Griekenland werden zo links en rechts toch enkele meningen bijgesteld, van links naar rechts of andersom…
Op naar de lunch die was gereserveerd in een alleraardigst ‘tentje’ vlakbij het EP, maar waar onvoldoende ruimte was voor onze groep van 76 personen en ook te weinig kopjes om de koffie in te serveren. Maar ze hadden wel overheerlijke wraps! Nou is in Brussel goede raad niet duur dus de rest van de groep (26) zat binnen no time in The Grapevinery om de hoek en zij konden genieten van een Indisch buffet of de dagschotel van soep en een Toscaanse salade met frites. En dit alles werd door de liefhebbers daar weggespoeld met een heerlijk biertje of trappist en voor de hete ballen van het Indisch buffet was dit beslist noodzakelijk!
Ondertussen was het weer bijzonder aardig opgeklaard en de zon begon echt te schijnen; dus toch verdiend(?) en daarom werd direct begonnen met het uitladen van de instrumenten en stoelen. We namen bezit van het grasveld voor het EP, naast het standbeeld van John Cockerill (een vooraanstaande Brits – Belgische industrieel uit de 19de eeuw) en zijn gestart met ons optreden. We hadden bijna een 100% bezetting en waren dicht op elkaar gekropen; we moesten het immers zien te winnen van het rondrazend verkeer, waaronder gruwelijk veel luidruchtige bussen… Maar, we hebben gewonnen want niet alleen stond er publiek van allerlei nationaliteiten op de trottoirs rondom ons te luisteren, waaronder een zeer vrolijke danser(!) maar we trokken ook de aandacht van een Italiaanse filmploeg van Rai-Uno, die beleefd kwam vragen of ze ons optreden mochten filmen; voor een Italiaanse documentaire over “de mens en Europa”. Gelukkig kon onze gastheer Toine in zijn beste Italiaans hiervoor toestemming geven en daarbij tevens aangeven dat het tv-station en ook Berlusconi verder gevrijwaard zouden blijven van verschuldigde royalty’s en/of Buma-Stemrarechten…
Het concert verliep prima met volop zon en veel wind, de filmopnamen zijn gelukt (hopelijk komt dat ene paar grijze sokken niet in beeld…) en toen we ons laatste nummer bliezen besloot Jupiter (bijgenaamd Pluvius) om de hemelsluizen maar weer zachtjes open te zetten. Voor ons geen bezwaar want samen snel inpakken en als een speer de kroeg in voor het rondje van onze Beschermvrouwe: ¡Proost Corrie! – hij was heerlijk!
Op zo’n dag vliegt de tijd voorbij en dus stond de bus alweer klaar voor de terugreis. Een van onze muzikanten die vroeger zelf buschauffeur is geweest nam plaats op de stoel van de reisleider en dirigeerde de chauffeur via sluikse wegen langs bijzonder interessante plaatsen in Brussel, waarbij hij ook nog de nodige uitleg gaf. Zo passeerden we het Koninklijk Paleis, het buitenverblijf van de Koning en doorkruisten we het gebied van de Wereldtentoonstelling 1958 met onder andere het Atomium.
Omstreeks 20.30 uur (ruim een uur te laat maar wat wil je ook op zo’n gezellig uitje) arriveerden we bij de Somerense Vennen voor de laatste onderdelen van deze dag, een lekker indrinkertje gevolgd door een zeer uitgebreid warm en koud buffet en een heerlijk afzakkertje… Het ‘natje’ smaakte natuurlijk prima maar het buffet was een complete verrassing: een lust voor het oog en het smaakte ook zoals het eruit zag: …overheerlijk…! Het leek wel alsof de chef-kok van het Conservatoriumhotel in hoogsteigen persoon aan de slag was geweest… En door ook nog eens een fantastische bediening konden we ons geen betere afsluiting wensen!
Maar, aan alles komt een eind, dus ook aan deze dag en omstreeks 23.00 uur stonden de bustaxi’s van, jawel daar is ie weer: ‘Autobedrijf Stienen’ klaar om iedereen naar huis te brengen. En als extra verrassing hadden we een chauffeur die zelfs de Zandstraat in Someren weet te vinden… (alleen voor ingewijden).
Tja, wat kun je er nog meer van zeggen: de Activiteitencommissie scoort gewoon een 10-plus, het Bestuur kan zeer tevreden terugkijken op een bijzonder geslaagd dagje uit, wat fijn dat onze Beschermvrouwe er de hele dag bij was en dat ons nieuwe aanstaande lid Jan de klarinetsectie zo prima ondersteunde; en wat hebben we weer reclame gereden met de “instrumentenwagen” van Stienen door onze chauffeurs Tiny en Hans, en wanneer gaan we weer naar de Somerense Vennen want het is daar zo gezellig, etc. etc. maar bedenk één ding: zonder ons muzikanten gaat zo’n dag gewoon niet door!
Foto’s zeggen meer dan woorden en gelukkig was onze pro Rob er ook weer bij, dus klik even op het tabblad FOTOALBUMS rechtsboven om alles nog eens mee te beleven.
Toine zelf is gespecialiseerd in de interne markt en probeert bijvoorbeeld allerlei standaardisaties door te voeren. Een mooi voorbeeld hiervan is dat sinds januari 2011 alle nieuwe mobile telefoons, ongeacht het merk, dezelfde oplaadstekker hebben. Of zijn huidige streven voor een Europees rijbewijs met leeftijdgrens voor het besturen van landbouwvoertuigen op alle openbare wegen in heel Europa…
Kim en Toine hebben een dik uur gevuld met hun uitleg en verhalen en het was voor iedereen uiterst interessant. En na een korte discussie over Griekenland werden zo links en rechts toch enkele meningen bijgesteld, van links naar rechts of andersom…
Op naar de lunch die was gereserveerd in een alleraardigst ‘tentje’ vlakbij het EP, maar waar onvoldoende ruimte was voor onze groep van 76 personen en ook te weinig kopjes om de koffie in te serveren. Maar ze hadden wel overheerlijke wraps! Nou is in Brussel goede raad niet duur dus de rest van de groep (26) zat binnen no time in The Grapevinery om de hoek en zij konden genieten van een Indisch buffet of de dagschotel van soep en een Toscaanse salade met frites. En dit alles werd door de liefhebbers daar weggespoeld met een heerlijk biertje of trappist en voor de hete ballen van het Indisch buffet was dit beslist noodzakelijk!
Ondertussen was het weer bijzonder aardig opgeklaard en de zon begon echt te schijnen; dus toch verdiend(?) en daarom werd direct begonnen met het uitladen van de instrumenten en stoelen. We namen bezit van het grasveld voor het EP, naast het standbeeld van John Cockerill (een vooraanstaande Brits – Belgische industrieel uit de 19de eeuw) en zijn gestart met ons optreden. We hadden bijna een 100% bezetting en waren dicht op elkaar gekropen; we moesten het immers zien te winnen van het rondrazend verkeer, waaronder gruwelijk veel luidruchtige bussen… Maar, we hebben gewonnen want niet alleen stond er publiek van allerlei nationaliteiten op de trottoirs rondom ons te luisteren, waaronder een zeer vrolijke danser(!) maar we trokken ook de aandacht van een Italiaanse filmploeg van Rai-Uno, die beleefd kwam vragen of ze ons optreden mochten filmen; voor een Italiaanse documentaire over “de mens en Europa”. Gelukkig kon onze gastheer Toine in zijn beste Italiaans hiervoor toestemming geven en daarbij tevens aangeven dat het tv-station en ook Berlusconi verder gevrijwaard zouden blijven van verschuldigde royalty’s en/of Buma-Stemrarechten… Het concert verliep prima met volop zon en veel wind, de filmopnamen zijn gelukt (hopelijk komt dat ene paar grijze sokken niet in beeld…) en toen we ons laatste nummer bliezen besloot Jupiter (bijgenaamd Pluvius) om de hemelsluizen maar weer zachtjes open te zetten. Voor ons geen bezwaar want samen snel inpakken en als een speer de kroeg in voor het rondje van onze Beschermvrouwe: ¡Proost Corrie! – hij was heerlijk!
Op zo’n dag vliegt de tijd voorbij en dus stond de bus alweer klaar voor de terugreis. Een van onze muzikanten die vroeger zelf buschauffeur is geweest nam plaats op de stoel van de reisleider en dirigeerde de chauffeur via sluikse wegen langs bijzonder interessante plaatsen in Brussel, waarbij hij ook nog de nodige uitleg gaf. Zo passeerden we het Koninklijk Paleis, het buitenverblijf van de Koning en doorkruisten we het gebied van de Wereldtentoonstelling 1958 met onder andere het Atomium.
Omstreeks 20.30 uur (ruim een uur te laat maar wat wil je ook op zo’n gezellig uitje) arriveerden we bij de Somerense Vennen voor de laatste onderdelen van deze dag, een lekker indrinkertje gevolgd door een zeer uitgebreid warm en koud buffet en een heerlijk afzakkertje… Het ‘natje’ smaakte natuurlijk prima maar het buffet was een complete verrassing: een lust voor het oog en het smaakte ook zoals het eruit zag: …overheerlijk…! Het leek wel alsof de chef-kok van het Conservatoriumhotel in hoogsteigen persoon aan de slag was geweest… En door ook nog eens een fantastische bediening konden we ons geen betere afsluiting wensen!Maar, aan alles komt een eind, dus ook aan deze dag en omstreeks 23.00 uur stonden de bustaxi’s van, jawel daar is ie weer: ‘Autobedrijf Stienen’ klaar om iedereen naar huis te brengen. En als extra verrassing hadden we een chauffeur die zelfs de Zandstraat in Someren weet te vinden… (alleen voor ingewijden).
Tja, wat kun je er nog meer van zeggen: de Activiteitencommissie scoort gewoon een 10-plus, het Bestuur kan zeer tevreden terugkijken op een bijzonder geslaagd dagje uit, wat fijn dat onze Beschermvrouwe er de hele dag bij was en dat ons nieuwe aanstaande lid Jan de klarinetsectie zo prima ondersteunde; en wat hebben we weer reclame gereden met de “instrumentenwagen” van Stienen door onze chauffeurs Tiny en Hans, en wanneer gaan we weer naar de Somerense Vennen want het is daar zo gezellig, etc. etc. maar bedenk één ding: zonder ons muzikanten gaat zo’n dag gewoon niet door!
Foto’s zeggen meer dan woorden en gelukkig was onze pro Rob er ook weer bij, dus klik even op het tabblad FOTOALBUMS rechtsboven om alles nog eens mee te beleven.
