Fietsdag met de watertaxi.

Velen merkten het al op: het lijkt wel of al onze activiteiten van dit jaar gezegend moeten worden met een flinke bui regen. Was het tijdens het foto’s maken in Lierop nog erg winderig met miezelregen, in Maastricht kwamen we poncho’s tekort en het Caratconcert werd afgebeld wegens onweer met regen. En nu werd dan ’s morgens de fietsdag gecanceld (moeilijk vernederlandst Engels woord) en omgezet in een rit met auto’s naar de verrassingslocaties. Heb je net al je zadelrakende lichaamsdelen ingesmeerd met fietsballenvet, kun je het er weer afpoetsen want anders schuif je onderuit op een lederen autozitting, nietwaar?
Maar het mocht de pret niet drukken; onze Activiteitencommissie is bijzonder inventief, creatief, vernuftig en zeer vindingrijk en nadat we ons allemaal hadden verzameld onder de boeiboard van de Weijers (zie foto) werden we over de beschikbare voertuigen verdeeld en ging de rit naar Manege Het Keelven, eigendom van de familie Welten aan de Kuilvenweg in Someren.
We werden hier allerhartelijkst ontvangen met koffie en appeltaart en nadien werden we in twee groepen rondgeleid in het bedrijf. Je staat er niet bij stil hoe groot zo’n bedrijf kan zijn en wat er allemaal bij komt kijken. Er zijn sowieso twee rechthoekige grote “bakken” om in te rijden, een ronde “bak” en dan nog een carrousel. Overal ligt een verschillende ondergrond, bijvoorbeeld zand gemengd met vilt en daaronder ligt dan nog een heel water- en drainagesysteem voor de verschillende rijstijlen die met paarden beoefend kunnen worden.
We mochten ook in de boxen kijken, twee keer drie gangen lang, waar zowel de manegepaarden als de pensionpaarden gestald staan. Ook hier werd van alles verteld maar het leukste was toch wel dat we de beestjes allemaal over hun “koppie” mochten aaien, niet alleen de kleine pony’s maar ook de echte springpaarden.

Nadat we onze lunch hadden verorberd (oud Nederlands voor “opgegeten”) gingen we terug naar onze repetitieruimte in de Weijers, want het bleef maar regenen… Nadat een aantal tafels door de zaal was verspreid kwamen daar de spelletjes en kaarten op tafel. Ja, ik zei het al: onze Activiteitencommissie is van alle markten thuis. Begeleid door twee consumpties van de penningmeester werd er actief gestreden om overwinningen bij Rummikub (voor de insiders: het “Frank-Frank-spel”) of de Kolonisten van Catan, bij het Pim-pam-petten of Mens-erger-je-niet, of bij de oeroude kaartspelletjes zoals rikken, toepen en jokeren. Omdat er geen tijd was om het gemiddelde IQ te berekenen kon er niet gebridged worden… (huh?).
Er was gedurende dit verblijf voldoende rumoer en dat betekende dat iedereen het wel naar zijn zin had. Toch moesten we nog verder en het volgende reisdoel werd de Jeu de Boules baan op de Potacker waar we werden ontvangen door de leden van PV ’t Ackertje. PV staat in dit geval niet voor een Proces-Verbaal maar voor een Petanque Vereniging… en Petanque is weer een moeilijk Frans woord voor met zand gevulde ijzeren ballen, die je met techniek moet weggooien… Tjonge, tjonge, hoe krijgen ze het verzonnen hè? Wij zijn ook gaan gooien en dat was best leuk maar veel interessanter was natuurlijk het daar aanwezige “barbequenistenechtpaar” (moeilijk woord dat ik zelf heb samengesteld) Henk en Ria van de Goor, die hun vleeswaren (grapje…) pontificaal hadden uitgestald onder tentzeilen ter bescherming tegen… ja, ja, het regende nog steeds!

Onder het genot van een borrel, een biertje of een wijntje hebben we genoten van een heerlijke BBQ en dan straalt toch de kwaliteit van de beide koks van het bord af!
Na afloop werden nog enkele prijzen uitgereikt voor degenen die meegedaan hadden aan het Jeu de Boules en als u de fotoreportage bekijkt (tabblad Foto Albums) dan kunt u aan de puntzakken en de knotsen wel zien wie er heeft gewonnen of verloren… (vanwege deze uitleg zal ik volgende repetitie wel weer een “skup tegen mun skene” krijgen).

Onze voorzitter heeft iedereen al bedankt bij zijn ‘afscheidsrede’ maar ook hier moet een woord van dank worden uitgesproken naar de Activiteitencommissie die een totaal verregende dag zo plezierig heeft kunnen laten verlopen, naar onze koks die ons van een voortreffelijke BBQ hebben voorzien met vlees van dé Keurslager Thomas Koppens (hij moet maar sponsor worden, nietwaar?) en naar onze fotograaf Koos, die “lensbeschermend regendruppels werend” in staat is geweest toch nog een fraaie fotoreportage te maken en verder iedereen die ik nu vergeet.
En nu op naar het Caratconcert in september maar dan eerst met een worst naar de Clarissen!