Meijel 2009

Kijk, ons peloton is dan wel niet zo groot als dat van de Tour de France maar even kleurrijk is het zeker! En onze bergen zijn dan wel niet zo hoog maar de nieuwe brug op bij sluis 12 is toch ook flink trappen zonder accuhulp…
Om 11.00 uur stonden we allemaal klaar voor vertrek, maar niet voordat onze voorzitter de deelnemers op het onderstaande plaatje had gezet. En zoals te zien is hadden we bij de start al volop zon, ondanks de sombere voorspellingen voor deze 24^e juli.

Ooit in Betsie’s Hof geweest? Nou wij dus wel. Je moet niet vragen hoe we er gekomen zijn want onze tourdirectie put zich wel zo uit in het vinden van de meest kronkelige omwegen dat je uiteindelijk niet meer weet waar noord of zuid is! Maar na een uur trappen en ongeveer 15 km rondjes rijden stuitten we, midden in het kassenlandschap, op een heuse wegopbreking waarachter, gemarkeerd met oranje en Nederlandse vlaggetjes we onze “kadi”wagen aantroffen. En daar lag ook het eerste verlossende rustpunt : Betsie’s Hof in Heusden, ongeveer 4 km van ons vertrekpunt verwijderd!
Zoals in de fotoalbum te zien is had evenals Antoon met zijn “kadi” wagen ook Betsie onze ontvangst goed voorbereid; haar 2-puntige Duizend-en-een-nachttent stond fier in de achtertuin en was compleet ingericht met makkelijk zittende stoeltjes en luxueus gedekt met servies uit grootmoeders tijd. Tijd dus om onze lunch te verorberen waarbij Betsie ons voorzag van heerlijke eigen gebakken koek en ons daarna nog eens bediende met zelf gebakken wafels met allerlei soorten eigengemaakte jam. Vervolgens leidde zij ons rond door haar immens grote achtertuin en kregen we allerlei informatie over de beplanting, de nieuw aangelegde wal en het prachtige veld met rood zwaaigras. Daarna daalden we letterlijk af in haar ondergrondse winkel, vol met wekproducten waarvan de oudste wekfles met inhoud nu al 69 jaar staat. Alles is gemaakt met producten uit haar eigen tuin. En dat het lekker is konden we hierna proeven aan de boerenlandborrel, een vruchtenbowl gemaakt van wek- en verse vruchten zonder alcohol(!); maar goed dat de “kadi” wagen er was…
Meer dan voldoende gevoed en gelaafd werd de tocht richting Meijel voortgezet. En weer ging dit met zoveel omwegen dat we de ene keer de A67 onderdoor moesten en 3 kilometer verder er weer overheen moesten. Dat is toch tamelijk vermoeiend en iedereen was dan ook blij dat we Antoon en zijn vlaggetjes weer zagen bij een oude vervallen schuur onder wat eikenbomen met processierupsen ergens in het Neerkantse achterland. Gelukkig bood de daartegenover wonende dame ons haar tot serre verbouwde schuur aan om even uit te rusten van de inmiddels weer afgelegde kilometers. En na een half uur pauze konden we dan ook weer uitgerust de laatste kilometers richting Meijel zoeken. Eenmaal aangekomen op onze gastvrije eindbestemming schalde de muziek van Jan Velings ons om de oren uit zijn sit-in serre-disco met Nederlandse smartlappen uit de jaren 50 toen Corrie Konings nog een “meiske” was.

In verband met een optreden in Lierop op de dag na Meijel waren er geen instrumenten meegenomen en werd er in plaats daarvan gezongen!!! Het grote smartlappenmeezingboek werd uitgedeeld en onder muzikale begeleiding van de inmiddels gearriveerde Piet Leenen met zijn accordeon werd op aangeven van Ria de oefening ingezet voor de Sonnehove kantinesamenzang op latere leeftijd!! Wat dacht u van “Aan het strand stil en verlaten”, “Nie kniezen, nie zeuren” en “Rode rozen” van Jantje Koopman… Maar midden in dit serene gezang werden we andermaal aangenaam verrast door onze voorzitter die de bij vertrek gemaakte foto’s kwam uitdelen. Hij had het toch maar weer voor elkaar: voor iedereen een prachtige afdruk op groot formaat. Ton, bedankt!

Ondertussen was onze vertrouwde Henk van de Goor ten tonele verschenen met zijn barbecue en rijkelijk gevulde schalen met vlees en salades. Maar voor Henk was dit de laatste keer want zoals iedereen wel weet gaat hij stoppen met zijn in Someren wereldberoemde slagerij. En met een beetje improvisatie en wat witte zakdoekjes werd Henk dan ook bedankt voor zijn jarenlange trouwe diensten. Maar met de toezegging dat hij met zijn vrouw komt meespelen in ons orkest is het toch geen echt afscheid geworden… nietwaar Henk?
Henk was nog niet vertrokken toen we alsnog een ongenode gast op bezoek kregen: Pluvius. De hele dag hebben we volop zon gehad en veel wind maar nu kwam er toch een Limburgse bui binnen waaien. Gelukkig was het na een half uurtje gewoon weer droog en hebben we heerlijk zitten smullen van onze barbecue in de gastvrije Meijelse tuin: Jan, Beata en Baaike bedankt!

De terugtocht van Meijel verliep zonder omwegen(!) en na een tussenstop bij de Canadees in Heusden was iedereen in totaal ongeveer 50 kilometer verder en omstreeks 22.00 uur weer thuis. We hadden er weer een gezellige dag opzitten met dank aan de organisatie: het was weer perfect geregeld. Foto’s vindt u op de albumpagina.

Tot 2010.