Sinterklaas hoort getoeter…

Dan komt er zo’n moment dat de dirigent met een stalen gezicht zegt: “Zo kort voor Sinterklaas speel ik altijd met alle orkesten waar ik voor sta wat Sinterklaasliedjes, dus dat doen we nu ook…” en als je dan maar hard genoeg speelt, niet allemaal hetzelfde tempo aanhoudt, hier en daar de voortekens vergeet en tussendoor wat gaat zitten lachen omdat het “zo goed(!)” gaat, dan staat Sint direct met zijn Pieten aan de deur te kloppen!!
Breed lachend en in gezelschap van twee Hoofdpieten kwam de Goed Heilig Man binnen en je zag direct zo links en rechts enkele muzikanten in de stress schieten (ze beginnen dan te giechelen…) omdat ze het bange vermoeden kregen dat ze bij Sint zouden moeten komen, en dat was natuurlijk ook zo!!
Na eerst de amuzikale oren van Sint nogmaals gestreeld te hebben met een liedje, werd plaats genomen in de kantine en daar werd het Grote Boek geopend… Ja, en wie was natuurlijk als eerste de eh… ja, hoe zeg je dat nou? “Zak” past hier natuurlijk ook niet maar afijn, Jan Hagelaar was de klos. Hij moest de staf van Sint vasthouden en natuurlijk aanhoren wat er over hem in het Grote Boek stond. Hij mag bijvoorbeeld “nooit meer zijn hond van de trap afgooien en er dan achteraan duiken!”
En na hem moesten er nog velen komen opdraven, de een moest een liedje zingen, de ander een mop vertellen en een enkeling besprak het causaal verband tussen een opspringend pingpongballetje en de hoge noot uit zijn altsax, tenminste als die “raak” is, die noot dan! Kijk maar eens in het fotoalbum om te zien wie er allemaal in het Grote boek stonden.
En natuurlijk was er het muzikale intermezzo met de Hoofdpiet, die met zijn “Zwarte Piet op de skipiste-verhaal” iedereen aan het jodelen kreeg. Maar één enkel optreden kan hier niet onvermeld blijven, namelijk het harmonieuze samenzijn tussen deze Bisschop “Sint” en “onze” Dominee Eline. Bekijk die foto’s eens goed en stel vast hoe zij getweeën genieten van dit gezamenlijk optreden…
Natuurlijk had Sint voor iedereen een cadeautje meegebracht, een magnetisch muziekpotlood dat aan de standaard geklikt kan worden; hopelijk heeft de dirigent er ook een gekregen…
En oh ja, volgend jaar moet in ieder geval mevrouw Annie Meeuws bij Sint komen, want zij had het over “een tekort stumpke als je teveel gumt…” of zoiets(?) maar dat zal ze zelf wel uitleggen volgend jaar.
(De foto’s zijn dit keer gemaakt door de andere Sint…)