Caratconcert Helmond

Op deze Quatorze Juillet, de dag dat de Tourrenners op de Mont Ventoux in de Provence moesten finishen en erg tegen deze berg opzagen, keken wij weer met plezier uit naar ons optreden in de piramide van het Helmondse Warandepark, het Caratpaviljoen.
De muziekcommissie had deze keer extra goed naar de uit te voeren nummers gekeken want we speelden nu onder leiding van onze inmiddels zeer bekende gastdirigent Theo Mellema, omdat onze eigen dirigent, Roger Cobben, verplichtingen had bij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade. Maar dat was voor ons seniorenorkest natuurlijk geen belemmering voor onze jaarlijkse bijdrage aan het Caratconcert.
Vorige week hebben we één hele repetitie met Theo gewerkt aan enkele muziekstukken die hij nog nooit met ons had gespeeld en dan is het toch even aan elkaar wennen, nietwaar. Maar het liep allemaal weer gesmeerd, want Theo is duidelijk in zijn aanwijzingen en wij zijn volgzame muzikanten!
Omdat er, niet alleen door het mooie weer maar ook voor ons optreden(!) veel publiek werd verwacht (er zaten ruim 250 mensen) hadden we voor een diversiteit aan zonovergoten Spaanse nummers gekozen, afgewisseld met sfeervolle muziekstukken waaronder een Yellow Mountain “bergserenade” en een Irish Traditional, een wals potpourri en om het geheel in stijl af te sluiten speelden we enkele zeer bekende Italiaanse meezingers. Onze voorzitter (de man is niet alleen voorzitter, hij speelt ook altsax en is zo nodig “lady speaker”) kletste de nummers vrolijk en zonder al te veel poespas aan elkaar; dan kan het gebeuren dat je de kastelen in Spanje wat door elkaar husselt, maar daar had het orkest ook een beetje last van, want een van de kasteeldeuren ging bij de herhaling wat moeilijk open… En dan komt het weer aan op de dirigent die even de leidsels aanhaalt en het hele span weer in het gareel zet (!) – lijkt wel een concours hippique…(?)
En dan ook nog even een compliment voor onze (nieuwe) slagwerker die bijzonder inventief met een paar sinaasappels (!) de sambaritmes stond te produceren; hij zal in zijn drumstel wel een goocheldoos verstopt hebben…
Na afloop kregen we van enkele bekende muzikanten uit het publiek zeer lovende kritieken en ook de organisatie zelf prees ons optreden met daarbij naar onze secretaris de hoop uitsprekend, dat we volgend jaar terug zouden komen. Nou, als je goed kunt tellen dan…
Kijk bij de albums voor een impressie van “onze organisatie” – foto’s van Jacques van Ooijen en Rob Caljouw.